Rękopis znaleziony w Saragossie

Początek filmu jest cudzysłowem: zapowiada, że świat przedstawiony w filmie nie będzie światem serio. Podczas kampanii napoleońskiej w Hiszpanii, w Saragossie dochodzi do spotkania oficerów wrogich sobie stron. Nad znalezionym, wspaniałym rękopisem odkładają broń i pogrążają się w pasjonującej lekturze. W ten sposób wchodzimy w fantasmagoryczny, niezwykły świat powracającego czasu, krzyżujących się wątków i filozoficznych pytań. Oficer gwardii walońskiej - Alfons van Worden - wybiera się do Madrytu. obierając najkrótszej drogę przez góry Kastylii, alf spotyka go cala seria niezwykłych przygód. Alfons kilkakrotnie powraca do punktu wyjścia, do tajemniczej oberży i jej upiornego otoczenia, by przez kolejne opowiadania znów przemierzać znane mu rejony czasu i przestrzeni, za każdym razem wypełnione innymi postaciami, widziane z innej perspektywy.
Jeden z najbardziej oryginalnych filmów polskich - wizja świata chaotycznego, nieuporządkowanego, będącego metaforą przypadkowości ludzkiego losu, pozbawiona racjonalistycznego klucza. Film zyskał sobie uznanie za granicą, szczególnie w Hiszpanii i Francji, gdzie krytyka delektowała się jego nowatorską poetyką, korespondującą - mimo kostiumu - z nowofalową estetyką kina, jak również bogactwem propozycji intelektualnych.