Rio Bravo

Miasteczko na pograniczu Teksasu i Meksyku. Szeryf John T. Chance aresztuje Joego Burdette’a, który zabił bezbronnego człowieka. Brat mordercy mobilizuje uzbrojonych ludzi, by odbić więźnia. Chance ma po swojej stronie alkoholika Dude’a i starca Stumpy’ego. Ustanowiona przez złoczyńców blokada miasteczka zmusza do postoju frywolną pasażerkę dyliżansu, Feathers. Zatrzymują się także wozy z ładunkiem dynamitu, które wraz z młodym pomocnikiem, Colorado Ryanem, eskortuje przyjaciel szeryfa Pat Wheeler. On też staje się pierwszą śmiertelną ofiarą bandytów. Dude zostaje przez nich pojmany po tym jak zabija zabójcę Pata. Przestępcy gotowi są uwolnić zakładnika, jeśli Chance uwolni Joego. Szeryf zgadza się, ale w czasie wymiany więźniów dochodzi do strzelaniny. Jej przebieg jest niekorzystny dla szeryfa, mimo że wspierają go także Feathers i Colorado. Z pomocą spieszy Stumpy, podpalając wozy z dynamitem. Obrońcy prawa odnoszą zwycięstwo.

Najpopularniejszy western w historii kina i najlepiej znany film Howarda Hawksa.
„Rio Bravo” to odpowiedź na „W samo południe”, gdzie szeryf w obliczu zagrożenia prosi mieszkańców miasteczka
o pomoc i prawie wszyscy mu jej odmawiają. Hawksowi i Johnowi Wayne’owi (Chance) taka sytuacja na Dzikim Zachodzie nie mieściła się w głowie. Być może nie dostrzegli ukrytej w filmie Freda Zinnemanna metafory tchórzostwa z czasów makkartyzmu, dość że w „Rio Bravo” postawili na solidarność pozytywnych bohaterów.
Film Hawksa jest westernem klasycznym, z wyraźnym podziałem na „dobrych” i „złych”, przy czym postaciom nie brak rysunku psychologicznego, bo nawet „dobrzy” mają swoje słabości, które muszą pokonać, aby zwiększyć szanse
na zwycięstwo w walce z bandytami.
„Rio Bravo” roi się od scen znanych na pamięć zwłaszcza przez starsze pokolenia widzów:
z kroplą krwi spadającą z sufitu, wyrzuceniem doniczki przez okno, czy alkoholem, który Dude wlewa z powrotem do butelki. Wayne, Dean Martin (Dude), Ricky Nelson (Colorado), Angie Dickinson (Feathers) i Walter Brennan (uroczy Stumpy!) tworzą doborową obsadę głównych ról. Oglądanie tej mistrzowsko oszlifowanej perełki filmowej rozrywki uprzyjemniają też piosenki Dimitri Tiomkina, z „My Riffle, My Pony and Me” na czele.