Most na rzece Kwai

Film relacjonuje wydarzenia autentyczne –dzieje budowy strategicznego mostu na końcowym odcinku linii kolejowe, powstałej w 1942 roku. Alianccy jeńcy zrazu sabotują budowę, zaś niekompetentny japoński inżynier nie zdaje sobie z tego sprawy. Sytuacja komplikuje się za sprawą brytyjskiego pułkownika Nicholsona, najwyższego rangą jeńca. Najpierw wchodzi w konflikt z japońskim komendantem, domagając się przestrzegania konwencji genewskiej, za co płaci upokorzeniem i karcerem, potem zaś, odniósłszy zwycięstwo w zatargu, domaga się od swoich żołnierzy zaniechania sabotażu. Dla podniesienia ich morale, a przede wszystkim w imię chwały armii brytyjskiej powstający pod jego okiem most staje się wzorcowym przykładem brytyjskiej myśli technicznej. W finale pułkownik spróbuje nie dopuścić do jego wysadzenia przez alianckich komandosów.

Jeden z najwybitniejszych filmów antywojennych w dziejach kina, artystycznie dojrzałe dzieło Davida Leana według scenariusza Carla Foremana i Michaela Wilsona, znajdujących się wówczas na czarnej liście Hollywood (w rezultacie czego Oscara za scenariusz dostał autor powieści Pierre Boulle). Jakkolwiek „Most na rzece Kwai” miał być przed wszystkim spektakularnym widowiskiem, konflikt między „budowniczym” Nicholsonem i „niszczycielem” – jeńcem ,który zbiegł z obozu i przewodzi komandosom zastępuje refleksję: most zostaje wysadzony (inaczej niż w powieści), co podkreśla paradoksalność konfliktu, będącego osią fabuły. Osobne miejsce w legendzie filmu zajmuje motyw muzyczny „Marsz pułkownika Bogeya”, jeden z największych przebojów w dziejach muzyki filmowej. Film zdobył siedem Oscarów, w tym za film roku i reżyserię oraz rolę Aleka Guinnessa, a także cztery nagrody BAFTA, w tym za najlepszy film brytyjski oraz najlepszy film zagraniczny.