Przypadek

Witek Długosz urodził się w Poznaniu w czerwcu 1956 roku, podczas strajku robotników, w którym brał udział także jego ojciec. Gdy Witek studiuje w Łodzi ojciec umiera. Chłopak postanawia wyjechać do Warszawy, udaje się na dworzec...
W pociągu poznaje komunistę Wernera, który kieruje Witka do partyjnego urzędnika Adama, umożliwiającego mu pracę w organizacji młodzieżowej. Witek poznaje Czuszkę, zajmującą się podziemnymi wydawnictwami. Nieświadomie powoduje aresztowanie dziewczyny, zrywa z Adamem i nie wylatuje do Francji z grupą młodzieżowych aktywistów. Nadchodzi lato 1980 roku.
W innej wersji losów Witka wdaje się on na dworcu w bójkę z kolejarzem. Zostaje skazany na miesiąc robót publicznych. Poznaje opozycjonistę Marka i księdza Stefana wciągającego go do konspiracji. Pracuje w tajnej drukami, która zostaje zdekonspirowana, ale Witek odmawia współpracy z SB.
W trzeciej wersji Witek spóźnia się na pociąg. Pod wpływem Olgi wraca na studia, po ślubie rodzi mu się syn. Witek angażuje się w pracę naukową pozostając biernym obserwatorem wydarzeń w Polsce. Wyjeżdża do Libii z cyklem wykładów, ale w ostatniej chwili opóźnia odlot, by zostać przy Oldze spodziewającej się lada chwila porodu drugiego dziecka. Kilkadziesiąt sekund po starcie z Okęcia samolot z Witkiem na pokładzie eksploduje w powietrzu.
Metaforyczna przypowieść o ludzkim losie porównująca ze sobą trzy rodzaje zaangażowania: komunistyczny, chrześcijański, stoicki.