Windą na szafot

Obrotny przedsiębiorca Simon Carala zatrudnia byłego oficera wojsk spadochronowych, Juliana Taverniera, który romansuje z żoną pracodawcy, Florence. Kochankowie postanawiają pozbyć się mężczyzny i w tym celu wymyślają „zbrodnię doskonałą”, zapewniając sobie wcześniej dobre alibi. Po dokonanym morderstwie Julian wraca jednak na miejsce zbrodni, aby usunąć pozostawiony ślad. Nieszczęśliwie zatrzaskuje się w kabinie windy, która zostaje odcięta od dopływu prądu. Florence zaczyna jego poszukiwania po całym Paryżu.
Tymczasem samochód Juliana kradnie para zakochanych, Weronika i Louis. W podmiejskim hotelu nawiązują oni znajomość z Niemcami. Z czasem chłopak zaczyna obawiać się, że nowi znajomi domyślają się pochodzenia samochodu z kradzieży. Zbieg okoliczności powoduje, że Ludwik zabija turystów za pomocą rewolwera znalezionego w skradzionym aucie. Kochankowie uciekają i w mieszkaniu Weroniki zażywają lek nasenny.
Po dobie spędzonej w windzie Julianowi udaje się oswobodzić. Policja obciąża go morderstwem na Niemcach, a wobec braku dowodów uznaje śmierć Carala za „zbrodnię doskonałą”. Florence dowiaduje się o złodziejach samochodu i przerzuca na nich winę za śmierć turystów. Niespodziewanie brakującym dowodem zbrodni na Carali staje się aparat fotograficzny, na którym uwiecznione zostały czułe pozy Florence i Juliana.

Film w reżyserii Louisa Malle’a jest adaptacją powieści Noëla Calefa. Kryminalna intryga została ukazana w klimacie filmów noir i uzupełniona przez znakomitą muzykę Milesa Davisa. Film, uznawany za początek francuskiej Nowej Fali w kinie, łączy autorskie spojrzenie z inspiracjami klasyką w wydaniu Bressona i Hitchcocka. Konstrukcja filmu jest zarazem precyzyjna i swobodna, opiera się na klasycznym suspensie, ale w atmosferze można wyczuć otwarcie na inną rzeczywistość oraz przestrzeń duchową bohaterów. W oryginalny sposób został przedstawiony wątek miłosny: kochankowie właściwie nigdy nie spotykają się na ekranie, widać ich razem jedynie na zdjęciach wywołanych z aparatu. Nietypowo, gdyż w naturalnym oświetleniu, bez upiększeń, w stylistyce kina dokumentalnego został również sfotografowany Paryż.. Nowatorstwo „Windą na szafot” wiąże się ponadto z tematyką młodych przestępców, ich naiwnością, okrucieństwem oraz buntem. Niespokojni, narwani są również w tym filmie Florence i Julian, którzy kwestionują ówczesne normy moralne, a zabójstwo Caraly traktują w sposób symboliczny jako zrzucenie brzemienia doświadczeń wojennych.