Przewodnik

W stanie wojennym zawieszono działalność kabaretu „Piwnica pod Baranami”. Jego szef i animator, Piotr Skrzynecki, został chwilowo bez pracy. W opustoszałych salach tłumaczy grupce młodzieży, do czego służyło to miejsce, kto tu bywał i występował. Opowiada o swoim dzieciństwie, ojcu, pułkowniku ułanów, marzeniach, by zostać misjonarzem. Ożywione wspomnieniami pomieszczenia „Piwnicy” goszczą jej stałych bywalców na wielkim balu przy świecach. Tymczasem bezrobotny Skrzynecki, po fachowych konsultacjach u profesora Rostworowskiego, zaczyna oprowadzać wycieczki po Krakowie. To miasto zna przecież od podszewki i sam jest jak gdyby żywym zabytkiem. Niestety, dowiaduje się od zwierzchników, że ma „specyficzny” styl opowiadania i nie nadaje się do zawodu. Wraz z artystami „Piwnicy” występuje więc w kościele. W autobiograficznym monologu twórca kabaretu wspomina młodość, kiedy jako świeżo upieczony instruktor teatrów amatorskich rozpoczynał pracę w budującej się Nowej Hucie. I znów współczesność: bezdomny Skrzynecki znajduje schronienie w przytułku świętego Alberta.
Poetycka kontaminacja dokumentu i kreacji, fikcji i publicystyki, tragizmu i groteski, a według słów reżysera - esej filmowy.