Pożegnanie z Marią

Warszawa, 1943 rok. Dwudziestoletni Tadeusz pracuje w firmie przewozowej, której szef prowadzi nielegalne interesy z Niemcami. Za pieniądze organizuje ucieczki z getta i pośredniczy w handlu żydowskim mieniem. Tadeusz jest z wzajemnością zakochany w Marii. Dręczy go myśl, że ich życiu zagraża szalejący wokół niemiecki terror. Boi się utraty ukochanej dziewczyny. Oboje są zaproszeni na wesele przyjaciół, które ma mieć miejsce w magazynach firmy przewozowej. W drodze na przyjęcie bohater spotyka Żydówkę Sarę. Granatowy policjant Bronek chce ją aresztować. Rezygnuje z tego zamiaru dzięki interwencji Tadeusza. Na zapleczu firmy szef ukrywa uciekinierkę z getta. Ta starsza pani lęka się bardzo o pozostawioną za murami córkę. W czasie przyjęcia Bronek próbuje nakłonić Sarę, aby została jego kochanką. Obiecuje jej bezpieczne schronienie przed Niemcami. Dziewczyna jednak nie potrafi pohamować nienawiści do policjanta. Nad ranem stara Żydówka decyduje się wrócić do getta. Tadeusz żegna odchodzącą Marię. Pijany Bronek już na ulicy strzela do Sary. Patrol niemiecki dowiaduje się, że zabita była Żydówką i przestaje zajmować się sprawą.
W przejeżdżającej ciężarówce, wypełnionej ludźmi z łapanki, zaskoczony Tadeusz widzi Marię.
W opozycji do wielu dzieł poświęconych okupacji i gloryfikujących bohaterstwo Polaków film przedstawia ludzi, dla których zagłada getta jest okazją do robienia korzystnych interesów, ukazuje świat, w którym wielkoduszność sąsiaduje z podłością, a heroizm z tchórzostwem i wyrachowaniem.