Pokój z widokiem na morze

Na jednym z ostatnich pięter wysokiego biurowca w Gdańsku staje na gzymsie młody człowiek. Przyjeżdża milicja i prokurator. Zbierają się gapie. Prokurator prosi o pomoc młodego psychiatrę, doktora Krzysztofa Kucharskiego, ten zaś proponuje skorzystanie z wiedzy emerytowanego profesora Leszczyńskiego. Leszczyński, traktując z szacunkiem potencjalnego samobójcę, powoli zdobywa jego zaufanie i pozostawia mu samodzielność decyzji. Kucharski, popierany przez energicznego prokuratora, chciałby działać szybciej i za wszelką cenę obezwładnić desperata. Milicja ustala personalia człowieka. Przyjeżdżają jego rodzice, koledzy, narzeczona. Wszyscy starają się odwieść delikwenta od zamiaru skoku. Tymczasem okazuje się, że zaszła pomyłka. Desperat jest kimś innym, a nie osobą, za którą go biorą. Zniecierpliwiony Kucharski chce dodać środka nasennego do coca-coli, o którą prosi zmęczony człowiek na gzymsie. Profesor ostro się temu sprzeciwia. Kończy swój monolog, zostawia samobójcy wolność wyboru i wychodzi z pokoju. Za nim na korytarzu zjawia się desperat. Zostaje obezwładniony.
Film sensacyjny i moralitet zarazem. Ambitna parabola na temat zagadki, jaką jest człowiek i jego nieobliczalne decyzje.