Pigułki dla Aurelii

W listopadzie 1943 roku grupa partyzantów postanowiła odbić aresztowanego przez Niemców kolegę Danka w czasie transportowania go do więzienia. Potrzebna jest im broń, której w Krakowie brakuje. „Pigułki” są jednak w Kielcach, trzeba je tylko przywieźć. Podejmują się tego: Żagiełko, młody chłopak w studenckiej czapce, Guś, który sutannę kleryka zamienił na cywilne ubranie konspiratora, Urban, plutonowy z nieodłączną harmonijką ustną, Agat, dowódca oddziału. Szofer Michalak nie należy do organizacji, ale został polecony jako pewny człowiek. Szofer przeżywa pierwszy szok, gdy w Kielcach inżynier z fabryki zabawek „Mickey Mouse” ładuje do ciężarówki broń. Potem wpada w panikę na widok niemieckiego patrolu i ucieka, czym prowokuje Niemców do pogoni. Ginie Urban, reszta chroni się u znajomej Michalaka, Lili. To ona ostrzega, że Michalak, po wcześniejszym aresztowaniu podczas pijackiej libacji, sypie.
Pociąg, którym mieli jechać, zostaje ostrzelany, ginie Żagiełko. Ranny Guś i Agat docierają do klasztoru, tu ponoszą śmierć w walce z Niemcami. Broń do Krakowa dostarcza Lili.
Sensacyjny dramat z czasów okupacji, który miał być przeciwstawieniem martyrologiczno-patetycznemu obrazowaniu wojny, nie wolny jednak od ostentacyjnej stylizacji i symbolizmu poszczególnych sekwencji.