Pętla

Wałczący z nałogiem alkoholowym Kuba żyje w mieszkaniu wypełnionym dziwnymi przedmiotami. Film jest relacją z jednego, przełomowego dnia w jego życiu: po południu ma się udać wraz z Krystyną, swoją narzeczoną, do lekarza, który zaaplikuje mu środek wspomagający walkę z nałogiem. Kubę męczą samotne oczekiwanie i telefony ciekawskich znajomych; postanawia wyjść na miasto. Włóczy się po ulicach, spotyka swoją dawną miłość, wdaje się w uliczną burdę, która kończy się w komisariacie. Zdenerwowany idzie do baru „Pod orłem”, gdzie w towarzystwie saksofonisty-pijaka wypija kilka literatek wódki, przysłuchując się pesymistycznym prognozom wyniszczonego alkoholem mężczyzny.
Kubę, wyrzuconego z baru przez kelnerów, odwozi do domu sąsiad. Oczekująca go Krystyna okazuje jak zwykle wymuszoną tolerancję i umawia się z Kubą na dzień następny. Rano Kuba opróżnia pół butelki wódki; uświadamiając sobie, że nie pokona nałogu, wiesza się na żyrandolu. Alkoholizm bohatera stał się dla Hasa pretekstem do nakreślenia portretu człowieka, który nie widzi sensu życia i nie potrafi utrzymać więzów z otoczeniem. Jeden z najbardziej sugestywnych plastycznie, subiektywnych światów w polskim kinie.