Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
1951
Cud w Mediolanie
Komedia, Dramat , Baśń filmowa, Włochy, 101 min
Reżyseria: Vittorio De Sica
Premiera PL: 07 marzec 2014
Obsada aktorska
pokaż wszystkich (25)
zwiń listę
Ekipa
pokaż wszystkich (17)
zwiń listę
Opis filmu
Lolotta, samotna stara panna, znajduje w kapuście malutkie dziecko. Uszczęśliwiona, w pełni oddaje się jego wychowaniu. Jej przedwczesna śmierć sprawia, że resztę dzieciństwa Totó musi spędzić w sierocińcu. Po jego opuszczeniu postanawia – zgodnie z naukami przybranej mamy – żyć uczciwie, pomagać innym i być zawsze – nawet wbrew złemu losowi – pogodnym. Szybko zyskuje sympatię innych, stając się przywódcą społeczności nędzarzy. Pod jego okiem wspólnota biedaków zaczyna coraz lepiej prosperować, a slamsy, w których mieszkają, zamieniają się w schludną osadę. Pewnego dnia gruchnęła wieść, że na terenie, który zajmują, wykryto olbrzymie złoża ropy naftowej. Właściciel nieruchomości każe im się natychmiast wynosić. Biedacy sprzeciwiają się, ale szybko zostają spacyfikowani. Nagle i niespodziewanie niechciani lokatorzy zaczynają się wznosić na miotłach, odlatując w nieznaną dal. Film kończy napis: „Odlecieli do kraju, gdzie nie ma biednych i bogatych, a dzień dobry znaczy naprawdę dzień dobry”.
„Cud w Mediolanie” jest w neorealistycznym dorobku reżyserskim Vittorio De Siki dziełem nietypowym. Jego „Dzieci ulicy” (1946), „Złodzieje rowerów” (1948) czy „Umberto D.” (1952) były opowieściami utrzymanymi w realistycznej poetyce, w których – zgodnie z założeniami Cesare Zavatiniego, teoretyka i współtwórcy tego istotnego nurtu w powojennej włoskiej kinematografii – prawda stawała się podstawą artystycznego dialogu. Tu jest inaczej, „Cud w Mediolanie”, oparty na powieści Zavatiniego, ma formułę – opowiedzianej z dużą dozą fantazji i humoru – baśni, w której jest miejsce na zdarzenia czarowne, nawet ów tytułowy „cud”, a wszystko rozgrywa się w realiach powojennych Włoch, w Mediolanie roku 1950. Poprzez szarość zdjęć, realizowanych w autentycznych dekoracjach, a także angażowanie naturszczyków, starali się włoscy filmowcy oddać powojenne życie swego kraju takim, jakim ono było naprawdę, z wszelkimi jego problemami. W tym filmie De Sika chciał pokazać, jakim ono mogłoby być, gdyby...
„Cud w Mediolanie” jest w neorealistycznym dorobku reżyserskim Vittorio De Siki dziełem nietypowym. Jego „Dzieci ulicy” (1946), „Złodzieje rowerów” (1948) czy „Umberto D.” (1952) były opowieściami utrzymanymi w realistycznej poetyce, w których – zgodnie z założeniami Cesare Zavatiniego, teoretyka i współtwórcy tego istotnego nurtu w powojennej włoskiej kinematografii – prawda stawała się podstawą artystycznego dialogu. Tu jest inaczej, „Cud w Mediolanie”, oparty na powieści Zavatiniego, ma formułę – opowiedzianej z dużą dozą fantazji i humoru – baśni, w której jest miejsce na zdarzenia czarowne, nawet ów tytułowy „cud”, a wszystko rozgrywa się w realiach powojennych Włoch, w Mediolanie roku 1950. Poprzez szarość zdjęć, realizowanych w autentycznych dekoracjach, a także angażowanie naturszczyków, starali się włoscy filmowcy oddać powojenne życie swego kraju takim, jakim ono było naprawdę, z wszelkimi jego problemami. W tym filmie De Sika chciał pokazać, jakim ono mogłoby być, gdyby...
Kuba Armata
opis redakcji
Dane produkcji
ROK PRODUKCJI:
1951
KRAJ PRODUKCJI:
Włochy
JĘZYK PRODUKCJI:
włoski, angielski
RODZAJ / GATUNEK:
Komedia, Dramat , Baśń filmowa
PREMIERA POLSKA:
07 marzec 2014
PREMIERA ŚWIAT:
08 luty 1951
TYTUŁ ORYGINALNY:
Miracolo a Milano
TYTUŁ ANGIELSKI:
Miracle in Milan
Dane techniczne
CZAS:
101 min
OBRAZ:
czarno - biały, 1,37:1
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024