Pani Bovary to ja

Dobiegająca trzydziestki Anna nie pracuje zawodowo. Po studiach zajęta się prowadzeniem domu i wychowaniem kilkuletniego syna. Nuży ją monotonia codziennych zajęć. Oddala się uczuciowo od zapracowanego męża, inżyniera. Marzy o zmianie, porywającej przygodzie - tak jak bohaterka "Pani Bovary" Flauberta. Próbuje znaleźć pracę. Od koleżanki dziennikarki, dostaje do zrecenzowania książkę. Uczestniczy jako modelka w pokazie mody. Wciąż jednak czegoś jej brakuje. Pewnego dnia likwiduje książeczkę oszczędnościową i postanawia zaszaleć. Idzie do salonu piękności, kupuje kosztowne kreacje, zapisuje się na wycieczkę do egzotycznych krajów. Gdy nie dochodzi do skutku randka z dawną sympatią, zrezygnowana Anna snuje się po dworcach i omal nie upada pod pociąg. Spotyka młodego mężczyznę. Wędrując po peronach, zwierzają się sobie z problemów, bardzo zresztą podobnych. Wynajmują pokój w hoteliku, lecz Anna w ostatniej chwili rezygnuje z miłosnego zbliżenia i wraca do domu. Jej eskapadzie towarzyszą czytane w tle fragmenty powieści Flauberta. Paralela między flaubertowską heroiną a młodą mieszczką okresu gierkowskiej stabilizacji pozwoliła w interesujący sposób pokazać to, co niezmienne w duszy kobiety.