Opowieści weekendowe - Ostatni krąg

Witold, starzejący się sławny baletmistrz przyjeżdża po latach do kraju, aby uświetnić swoim występem koncert dobroczynny. Na próbach przed występem dzieli się z dyrektorem opery obawami, czy nieuważna partnerka nie narazi go na kontuzję kręgosłupa. Los sprawia jednak, że tancerka sama doznaje urazu i nie może wziąć udziału w koncercie.
W związku z tym sławny tancerz także postanawia się wycofać. Organizatorom imprezy udaje się przekonać mistrza, by tego nie robił. Jako partnerkę proponują mu jego byłą żonę, Jadwigę. Niestety, podczas prób między małżonkami odżywają dawne animozje. Eks-żona nakłania gwiazdora, by przekazał swoje honorarium na cele dobroczynne. Witold obawia się, że odmowa wywoła w kobiecie chęć odwetu podczas występu (a wtedy jego kręgosłup znalazłby się w niebezpieczeństwie), więc zgadza się na rezygnację z zarobku. Jednak natychmiast po skończonym tańcu oświadcza, że przyjmie honorarium. Jadwiga czuje się oszukana. Witold wyjeżdża z Polski i ku zaskoczeniu eks-małżonki zostawia jej czek na sumę równą honorarium.

„Cykl filmów telewizyjnych to jest taka szczególna formuła, obejmująca szereg filmów, z których żaden nie kontynuuje wątków poprzedniego, a więc poza osobą autora niewiele je łączy. W „Opowieściach weekendowych” wyznacznikiem pewnej wspólnoty jest to, że wszystkie zdarzenia dzieją się w końcu tygodnia (jest to łącznik dość powierzchowny), wszystkie mówią o czasach współczesnych i dotyczą inteligencji i pewnych wyborów moralnych.” Krzysztof Zanussi
Cykl korzysta z formuły podobnej do Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego. Podejmuje temat przemian moralności w czasach przełomu demokratycznego. To Zanussi dla szerokiej publiczności - mówiący tonem lekkim, dowcipnym, bez zbędnej ekwilibrystyki filozoficznej. Wszystkie filmy są mocno osadzone w realiach, w swoistym pejzażu socjologicznym. Opowieści weekendowe to rodzaj zapisu naszej teraźniejszości - posłużyły do postawienia pytań, które wcześniej wydały się ważne Kieślowskiemu.