Opowieści weekendowe - Niepisane prawa

Czarek, młody kierowca, podejmuje pracę w firmie inwestycyjnej. Szefem przedsiębiorstwa jest Halina- silna i zdecydowana kobieta interesu. Zwierzchniczka stopniowo coraz bardziej wciąga młodego pracownika w swoje nieuczciwe intrygi wobec Mariana - sąsiada, z którym ma zawrzeć transakcję. Umiejętnie manipuluje kierowcą licząc, że nie tylko ułatwi realizację jej planów, lecz także zapewni rozrywkę w łóżku. Czarek ulega urokowi energicznej szefowej. Imponuje mu jej tupet i gest. Daje się nawet zaciągnąć do łóżka. I zaraz potem przeżywa bolesne rozczarowanie, gdy uświadamia sobie, że Halina traktuje go czysto instrumentalnie. Przypadkowo chłopak jest świadkiem finału transakcji z Marianem. Widzi, jak szefowa bez zmrużenia oka dokonuje oszustwa. Jej wyrachowanie i podłość sprawiają, że młodzieniec przypomina sobie, co to znaczy wierność elementarnym zasadom etycznym.

„Cykl filmów telewizyjnych to jest taka szczególna formuła, obejmująca szereg filmów, z których żaden nie kontynuuje wątków poprzedniego, a więc poza osobą autora niewiele je łączy. W „Opowieściach weekendowych” wyznacznikiem pewnej wspólnoty jest to, że wszystkie zdarzenia dzieją się w końcu tygodnia (jest to łącznik dość powierzchowny), wszystkie mówią o czasach współczesnych i dotyczą inteligencji i pewnych wyborów moralnych.” Krzysztof Zanussi
Cykl korzysta z formuły podobnej do Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego. Podejmuje temat przemian moralności w czasach przełomu demokratycznego. To Zanussi dla szerokiej publiczności - mówiący tonem lekkim, dowcipnym, bez zbędnej ekwilibrystyki filozoficznej. Wszystkie filmy są mocno osadzone w realiach, w swoistym pejzażu socjologicznym. Opowieści weekendowe to rodzaj zapisu naszej teraźniejszości - posłużyły do postawienia pytań, które wcześniej wydały się ważne Kieślowskiemu.