Opowieści weekendowe - Damski interes

Żyjąca samotnie i skromnie czterdziestoletnia Zofia wybiera się na weekend do swojej koleżanki Doroty, wynajmującej willę za miastem. Ma tam zjawić się także Anna, lekarka. W czasach studenckich te trzy kobiety działały w Solidarności, a teraz spotykają się od czasu do czasu, by powspominać dawne czasy. Tym razem Anna przywozi ze sobą gości - młode, szczęśliwe małżeństwo, dla którego kombatanckie wspomnienia pań brzmią odlegle. Patrząc na tych młodych ludzi Zofia uświadamia sobie, że przez zaangażowanie w działalność polityczną zmarnowała swoje życie prywatne. W telewizorze, w jednym z programów pojawia się Łukomska, niegdyś partyjna działaczka, a obecnie bizneswoman roku. To właśnie jej donos sprawił, że Zofii zabrano paszport w tym czasie, gdy jej chłopak przebywał za granicą.
W wyniku tego ich związek rozpadł się. Dorota i Anna, widząc smutek Zofii, po jakimś czasie zapraszają Łukomską do willi. Planują odbyć nad nią sąd koleżeński i wymierzyć sprawiedliwość. Przy tej okazji odkrywają w sobie namiętności, o istnieniu których nie miały pojęcia. Chcą z zemsty złamać Łukomskiej rękę, ale to się nie udaje. Całą noc trwa trudna, pełna żalów i pretensji rozmowa kilku Polek o różnych życiorysach. Rankiem Łukomska jest wolna. Odjeżdża do Warszawy zabierając Zofię.

„Cykl filmów telewizyjnych to jest taka szczególna formuła, obejmująca szereg filmów, z których żaden nie kontynuuje wątków poprzedniego, a więc poza osobą autora niewiele je łączy. W „Opowieściach weekendowych” wyznacznikiem pewnej wspólnoty jest to, że wszystkie zdarzenia dzieją się w końcu tygodnia (jest to łącznik dość powierzchowny), wszystkie mówią o czasach współczesnych i dotyczą inteligencji i pewnych wyborów moralnych.” Krzysztof Zanussi
Cykl korzysta z formuły podobnej do Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego. Podejmuje temat przemian moralności w czasach przełomu demokratycznego. To Zanussi dla szerokiej publiczności - mówiący tonem lekkim, dowcipnym, bez zbędnej ekwilibrystyki filozoficznej. Wszystkie filmy są mocno osadzone w realiach, w swoistym pejzażu socjologicznym. Opowieści weekendowe to rodzaj zapisu naszej teraźniejszości - posłużyły do postawienia pytań, które wcześniej wydały się ważne Kieślowskiemu.