Opis obyczajów

W małej wiosce w głębi Gór Świętokrzyskich odbywają praktyki wakacyjne młodzi etnografowie. Nad grupą studentów czuwa asystent Kowalczyk. Studenci Michał i Krystyna natrafiają na bardzo osobliwą zagrodę. Usytuowana na krańcu wsi, jest stara i zaniedbana. Mieszkańcy tego gospodarstwa nie odzywają się do nikogo. Speszeni tym spotkaniem młodzi ludzie dowiadują się od wioskowych, iż zagrodę zamieszkuje rodzina Mruków. Tylko oni przeżyli niemiecką pacyfikację. Wieś spalono, mieszkańców wymordowano. Jedyni świadkowie milczą i żyją w izolacji od reszty wsi, powojennych przybyszów. Michał pragnie poznać tajemnicę Mruków; obserwuje młodą dziewczynę z tej rodziny. Gdy umiera stary Mruk, cała grupa studentów zwraca uwagę na dziwną rodzinę. Mrukówna, zakochana w robotniku drogowym, ucieka z domu. Babka, szukając wnuczki, krąży nocą po lesie. Rano studenci wspólnie z młodym Mrukiem wyruszają do lasu na poszukiwania. Mruk w napadzie lęku ucieka, Michał biegnie za nim.
Po krótkich zmaganiach Mruk pokazuje Michałowi leśny cmentarz pomordowanych wieśniaków. Matka Mruka została żywcem spalona.
Dramat społeczny, którego korzenie sięgają wojny, zbrodnia odcisnęła piętno na psychice jej jedynych świadków.