Olimpiada 40

W obozie jenieckim Freudental XX C przebywają Polacy, Francuzi, Anglicy, Belgowie, Norwedzy. Wycieńczająca praca w kamieniołomach, niedostatek żywności, przygnębienie oraz brak nadziei powodują skłócenie i rozbicie wśród jeńców. Z Berlina przyjeżdża porucznik Otto Schultz. Ma pomóc komendantowi stalagu w zwiększeniu wydajności pracy więźniów. Wśród Polaków Otto rozpoznaje Piotra, swego rywala z olimpiady w Berlinie w 1936 roku. Proponuje mu lepsze traktowanie w zamian za współpracę. Piotr odmawia. Uważa, że wszystkie grupy narodowościowe powinny zjednoczyć się wokół jednej idei- Jenieckich Igrzysk Olimpijskich. Rozpoczynają się konspiracyjne treningi. Schultz zakazuje ćwiczeń fizycznych, ale zawody odbywają się, a ostatnią konkurencją jest skakanie żabką. Ostateczne zwycięstwo odnosi drużyna polska. Schultz przyłapuje sportowców w chwili wręczania medali. Piotra, głównego organizatora rozgrywek, czeka obóz kamy. Jeńcy żegnają go honorami wojskowymi.
Film przypomina mało znany epizod z czasów drugiej wojny światowej. Piękno sportowej walki i radość zwycięstwa dawały jeńcom złudzenie wolności oraz poczucie godności.