Nowy

Dwudziestodwuletni Heniek Sochnacki, mieszkaniec podwarszawskiej wsi, wykwalifikowany tokarz, kawaler, właśnie odbył służbę wojskową. Wcześniej pracował w POM-ie, ale naprawy maszyn rolniczych niezbyt go interesowały, poza tym ciągnęło młodego chłopca do miasta, do dużej fabryki pomp.
W dziale kadr dowiaduje się, jakie musi przynieść dokumenty. Ich zbieranie zajmuje mu kilka dni. Styka się z gąszczem niepotrzebnych, wręcz absurdalnych przepisów. Przechodzi szczegółowe badania lekarskie i testy psychologiczne. Przynosi pozwolenie na zatrudnienie w Warszawie i opinię z poprzedniego miejsca pracy oraz zdjęcie do legitymacji. Obchodzi wszystkie działy zakładu, zbierając podpisy kierowników, z którymi nigdy nie będzie miał do czynienia. Wreszcie zostaje przyjęty na okres próbny. Kiedy nazajutrz chce rozpocząć pracę, potrzebne są następne dokumenty i podpisy. Mnóstwo czasu zajmuje pobranie odzieży ochronnej, środków higieny i narzędzi oraz instruktaż u majstra.
Kiedy Heniek staje przy tokarce, syrena ogłasza koniec pracy.
Perypetie pracownika w nowym zakładzie pracy są pretekstem do ukazania biurokracji jako krainy absurdu.