Wszyscy jesteśmy Chrystusami

Adam Miauczyński wspomina swojego ojca i jednocześnie próbuje porozumieć się ze swoim synem. We wszystkim jednak przeszkadza wódka. Chyba najbardziej osobisty film Marka Koterskiego. W żadnym innym obrazie reżyser nie odwołuje się tak sugestywnie do swoich osobistych doświadczeń. "Wszyscy jesteśmy Chrystusami" to jednak nadal słodko-gorzka ballada o polskim inteligencie. W tym przypadku padającym na kolana z powodu nałogu. Koterski nie ocenia jednak swojego bohatera. Wspiera go, próbuje zrozumieć, wreszcie ucieka się do alegorii Drogi Krzyżowej. Adaś Miauczyński, alter ego Marka Kotreskiego, analizuje swoje życie wewnętrzne od chwili kiedy był dzieckiem. Patrzy na swojego ojca i nie chce być taki, jak on. Staje się jednak inaczej. Jest dokładnie taki sam, a może nawet gorszy. To nie znaczy, że nie kocha, zwłaszcza swojego dorastającego syna Sylwusia. Jest w tym szczery, choć nieporadny. Rani go, ale się też za to karze. Miauczyński to skomplikowana, groteskowa postać i jeden z najbrdziej dwuznacznych portretów w naszej kinematografii.

Marek Koterski za ten film otrzymał na festiwalu w Gdyni nagrodę za reżyserię. Ale to cały stworzony przez niego perfekcyjnie skonstruowany obraz zasługuje na wnikliwą uwagę.