Jak szukaliśmy Lailonii

„Jak szukaliśmy Lailonii” to opowieść o określonej postawie, o sile poszukiwań, dociekań, o bezustannej próbie uchwycenia najważniejszej sprawy, na której trawi się życie, to także ilustracja paradoksów zrodzonych przez pewność i wątpienie. 11 z 14 autorskich filmów animowanych zostało do tej pory zrealizowanych przez poznańskie TV Studio Filmów Animowanych w latach 1995 – 2000. Film „Jak szukaliśmy Lailonii”, jest kolejnym filmem z cyklu „14 bajek z królestwa Lailonii Leszka Kołakowskiego”. Filmy adresowane są przede wszystkim do młodych widzów. W realnym świecie, Bracia, chcąc zrobić więcej miejsca dla globusów i map chudną, aby kupić ich jeszcze więcej, zastawiają zegarki… W końcu trafiają w jednym z atlasów na Lailonię, w wybuchu radości robią taki bałagan, że nie mogą potem odnaleźć właściwej mapy. Gdy tracą już nadzieję, listonosz przynosi przesyłkę z Lailonii, lecz bez adresu nadawcy. Bracia wypytują listonosza, przyjmuje ich też naczelnik poczty, wszystko na próżno – nikt nie wie, gdzie leży Lailonia. Tymczasem, w równoległym świecie ich podróż balonem trwa i spotykają się z kolejnymi postaciami z Lailonii: bogiem Maiorem, braćmi z opowieści „O największej kłótni”, z twarzą pięknego młodzieńca Nino, z której dzieci zrobiły sobie piłkę… Podróż kończy się przedziurawieniem balonu przez samolocik Memi. U końca wspomnień Poszukiwacza Lailonii te dwa światy stykają się, gdy bracia, siedząc na dachu kamienicy, obserwują o zmierzchu płynący po niebie balon z czaszą z zarysem kontynentów kuli ziemskiej.