Nikt nie woła

Wraz z końcem wojny na Ziemie Zachodnie zmierzają pociągi pełne ludzi myślących o rozpoczęciu życia od nowa. Transport przesiedleńców, wśród których znajduje się młody chłopak Bożek, przybywa do Zielna. Jego podróż wyniknęła z chęci zerwania z podziemiem i ucieczki przed karą za niewykonanie rozkazu: „Nie zabiłem czerwonego”- mówi sam do siebie. Bożek urządza sobie pokój i podejmuje pracę w wytwórni win.
Z poznaną Lucyną zaczyna go łączyć uczucie, ale strach przed wyrokiem wyklucza jakąkolwiek szczerość. Chłopak szamocze się z samym sobą, próbuje ostudzić miłość do Lucyny przelotnymi związkami z Niurą i Olgą. Pewnego dnia w miasteczku dostrzega Zygmunta - kolegę z organizacji, co prowokuje ucieczkę Bożyka na wieś. Ale po przemyśleniu własnej sytuacji podejmuje ryzyko powrotu do Lucyny.
Jeden z najpiękniejszych plastycznie polskich filmów, łączący wystylizowane, czarno-białe zdjęcia ze stanem duszy pary młodych ludzi zupełnie zagubionych w nowej rzeczywistości i księżycowym pejzażu miasteczka zaludnianego przypadkowymi mieszkańcami.