Nikt nie jest winien

Sławny, lecz cierpiący na niemoc twórczą pisarz Ryszard jest zazdrosny o Stacha. On również literatem, lecz młodszym i rokującym wielkie nadzieje. Żona Ryszarda Róża okazuje przebywającemu z wizytą Stachowi względy, które niepokoją Ryszarda. Dyskusja na temat zajmującego się zjawiskami telepatii publicysty Henryka doprowadza do małżeńskiej kłótni. Ryszard na wiadomość o odejściu żony bije Stacha i sądząc, że spowodował śmierć rywala, poleca szoferowi pogrzebać ciało. W willi zjawia się Henryk, wcześniej zaproszony przez Różę. Po wspólnym obiedzie Henryk deklaruje, że znajdzie w ogrodzie mogiłę. Przerażony Ryszard wypływa łodzią na morze i popełnia samobójstwo. Henryk zauważa zostawioną przez niego kartkę „nikt nie jest winien”. Stach z Różą wracają do willi. Żywcem pogrzebany mężczyzna musi pilnie wyjechać, lecz szofer uzmysławia mu niebezpieczeństwo utraty Róży.
W willi kochankowie Róża i Henryk są w końcu razem. Kobieta powątpiewa w realność ostatnich zdarzeń. Pomimo zapewnień Henryka w lustrze pojawia się odbicie Ryszarda.
Opowieść o trzech mężczyznach i kobiecie uwikłanych w irracjonalne zdarzenia w duchu metafizycznych opowiadań Grabińskiego.