Nie ma róży bez ognia

Jan i Wanda Filikiewiczowie gnieżdżą się w starej willi w ciasnym pokoju, jedynym nie zamienionym na biuro. Pewnego dnia odwiedza ich niejaki Malinowski i proponuje zamianę swego dwupokojowego mieszkania spółdzielczego na ich klitkę, tłumacząc, że ma sentyment do miejsc, w których mieszkał. Szczęście małżonków nie trwa długo. Pojawia się Jerzy, poprzedni mąż Wandy, i oświadcza, iż należy mu się jeden z pokoi, ponieważ nie wymeldował się jeszcze od byłej żony. Wszelkie działania Jana, aby pozbyć się intruza, obracają się przeciwko Filikiewiczom. Jerzy za pieniądze załatwia różnym ludziom zameldowanie w Warszawie. Wykorzystując sprytnie przepisy, doprowadza do zamieszkania z Filikiewiczami jeszcze trzech osób. Administracja cofa decyzję o zamianie lokali. Jan nie wytrzymuje nerwowo i ląduje w szpitalu. Tymczasem z willi zostają usunięte biura, a Filikiewiczowie stają się właścicielami czterech pokoi. Wpiątym pojawia się Jerzy. Jan dobrze wie, na co się zanosi.
Komediowe podejście do problemów mieszkaniowych Polaków jest, jak się wydaje, jedynym rozsądnym wyjściem i twórcy filmu znakomicie to zrozumieli.