Tańczący z wilkami

Lato 1863 r. w Tennessee. Trwa wojna secesyjna. Porucznik wojsk Unii, John Dunbar, zostaje skierowany
do opuszczonego fortu Sedgwick. Tam jedyną żywą istotą, poza koniem Dunbara, jest wilk, który grasuje w pobliżu,
ale nie robi krzywdy traktującego go przyjaźnie Dunbara. Porucznik nazywa wilka Dwie Skarpety, od koloru jego dwóch przednich łap. W wiosce nieopodal fortu Siuksowie rozmawiają o Dunbarze. Szaman Kopiący Ptak uważa,
iż nawiązując z nim kontakt można będzie poznać zamiary innych białych i dojść z nimi do porozumienia. Wojownik Wiatr we Włosach nie podziela tej opinii. Indianie próbują bezskutecznie porwać konia porucznika. On zaś wyrusza
w głąb prerii i spotyka mlodą, piękną białą kobietę, Podniesioną Pięść, córkę osadników, których zabili Paunisi. Powstrzymuje ją od samobójstwa, zawozi do wioski indiańskiej i szybko odjeżdża. Wkrótce do fortu przybywają
m.in. Kopiący Ptak i Wiatr we Włosach, wysłani przez wodza Dziesięć Niedźwiedzi. Chcą się porozumieć z Dunbarem, którego nazywają Tańczący z Wilkami, ale on nie zna ich języka. Z pomocą przychodzi Podniesiona Pięść. Dunbar zdobywa zaufanie Indian, kiedy informuje ich o stadzie bizonów przebiegającym koło jego fortu i poluje razem z nimi. Zakochuje się w Podniesionej Pięści. Dowiaduje się, że jest ona wdową, którą do końca żałoby opiekuje się Kopiący Ptak. Dunbar przenosi się do wioski indiańskiej na stałe i żeni z ukochaną. Ostrzega Indian, że niebawem mogą nadjechać biali. Jedzie do fortu Sedgwick, teraz pełnym żołnierzy. Stara się ich przekonać, aby Inie traktowali Indian
jak wrogów. Zostaje aresztowany. Uwalniają go Indianie na czele z Wiatrem We Włosach. Tańczący z Wilkami opuszcza wraz z żoną plemię, gdyż sądzi, że jego obecność może sprpwpkować odwet wojsk Unii.

Jak dotąd, dzieło życia Kevina Costnera, który "Tańczącego z Wilkami" wyreżyserował i wyprodukował. Zagrał też porucznika Johna Dunbara. Scenariusz napisał Michael Blake na podstawie napisanej przez siebie książki pod tym samym tytułem.
"Tańczący z Wilkami" - skrzyżowanie westernu z eposem historycznym - odniósł ogromny sukces. Miarą tego sukcesu było m.in. siedem Oscarów: dla najlepszego filmu, za reżyserię, scenariusz będący adaptacją, zdjęcia Deana Semlera, muzykę Johna Barry'ego, dźwięk i montaż. Costner był nominowany do Oscara dla najlepszego aktora w roli pierwszoplanowej. Nominacje za role drugoplanowe zdobyli Mary McDonnell (Podniesiona Pięść) i Graham Greene (Kopiący Ptak). Nominowano ponadto scenografię i kostiumy.