Mój stary

Dwunastoletni Paweł Grzela mieszka wraz z matką w starej, warszawskiej kamienicy.
Odczuwa brak ojca, który wiele lat temu wyjechał za granicę. Koledzy Pawła wciąż mówią o swoich ojcach i przechwalają się ich dokonaniami. Autorytet chłopca rośnie, gdy odkrywa, że jego nieobecny tato był niegdyś słynnym cyrkowym zapaśnikiem.
Nagle ojciec zapowiada swój powrót z Francji. Nieoczekiwanie ze statku na ląd schodzi kulejący, starszy pan ze śmiesznym pieskiem. Paweł przeżywa ogromne rozczarowanie. Stary Grzela nie potrafi odnaleźć się w socjalizmie i zamierza założyć prywatną szkołę tresury psów. Wysyła Pawła na ulicę miasta z reklamą tej szkoły na plecach. Chłopiec ogromnie się wstydzi. Interes plajtuje. Grzela uchodzi wśród sąsiadów za dziwaka. Drażni ich odmiennością i dlatego złośliwie mu dokuczają. Paweł widzi, że ojciec wycofuje się ze wszystkich zatargów i zaczyna uważać go za tchórza. Przeżywa głęboką frustrację. Dopiero, gdy „stary” wykazuje się siłą, stanowczością i zdecydowaniem, odzyskuje autorytet w oczach syna.
Film przeciwstawia i zderza ze sobą dwa systemy wartości: starzejącego się mężczyzny i chłopca, ojca i syna. Porozumienie jest możliwe tylko wtedy, gdy dorosły wniknie w psychikę dziecka.