Monidło (TV)

Tupet i elokwencja gościa powodują, że Kamiński zamawia dwa monidła: syna Kazia i ślubny portret z małżonką. Ślubny portret, z braku innych zdjęć, ma być wykonany na podstawie fotografii rodzinnej z pogrzebu teściowej. Poczęstowany domową nalewką agent godzi się na obniżenie ceny, ale i tak zabiera całą wypłatę Kamińskiego. Powracająca żona, widząc podchmielonych mężczyzn, domaga się pieniędzy na utrzymanie rodziny. Agent wynosi się chyłkiem. Po dwóch tygodniach Kamiński znów otrzymuje pieniądze, kupuje kwiaty, żeby przebłagać żonę, daremnie. Przybywa listonosz z wielką paczką.
W trójkę oglądają monidła, i chociaż na portrecie ślubnym figuruje namalowana przez pomyłkę jej siostra - to zachwyty listonosza nad podobieństwem panny młodej z obrazu do Kamińskiej oraz „piękno ” monideł godzą skłócone małżeństw.
Film z dobroduszną ironią pokpiwa z ludzkich upodobań do posiadania własnego, najlepiej upiększonego portretu. Przyczynek do dziejów naszych obyczajów.