Mój sąsiad Totoro

Rodzina Kusakabe przenosi się do domu na wsi, by być bliżej przebywającej w szpitalu matki. Dziesięcioletnia Satsuki i czteroletnia Mei odkrywają, że dom – podobnie jak całą okolicę – zamieszkują rozmaite duszki, wśród nich strażnik lasu, Totoro, który szybko zaprzyjaźnia się z Mei. Kiedy czekająca na powrót ojca dziewczynka zasypia na przystanku autobusowym, Totoro ujawnia się także Satsuki i obdarowuje ją garścią nasion, z których po zasadzeniu wyrośnie – tylko na jedną noc - magiczne drzewo. Stan zdrowia matki pogarsza się, Mei – przekonana, że uzdrowi ją zdrowa żywność – wyrusza do szpitala z kolbą kukurydzy, ale gubi drogę. Zaniepokojona siostra wzywa na pomoc Tototro, który nie tylko prowadzi ją do siostry, ale pomaga obu przekonać się, że mama wraca do zdrowia.

„Mój sąsiad Totoro” to najpopularniejszy film japońskiego mistrza Hayao Miyazakiego. Zrealizowany technikami klasycznej animacji, nosi cechy charakterystyczne dla jego osobistego stylu: łagodna kreska, unikanie przemocy i konfliktu między dziećmi i dorosłymi, umiejętnie skrywany dydaktyzm (stawiający – w tym wypadku – na wartości rodzinne), a przede wszystkim psychologiczna wiarygodność małych bohaterek, poznających nieznaną okolicę nowego domu, i realizm niektórych sytuacji, przeciwstawiony światu fantazji. Wszystko to zbiera się na propozycję odrębną, przeciwstawiającą się dominującemu – disneyowskiemu – modelowi kina. Postać tytułowego bohatera zawładnęła wyobraźnią dzieci na całym świecie, pojawia się nawet w „Toy Story 3” (2010) Lee Unkricha, wyprodukowanym przez studio Disneya.