Młodość Chopina

Warszawa, lata 1825-1830. Fryderyk Chopin studiuje w szkole muzycznej pod kierunkiem profesora Elsnera. Żywo zainteresowany ideami romantyzmu, przyjaźni się z grupą młodych zwolenników tego prądu w sztuce. Wśród jego przyjaciół jest Maurycy Mochnacki. Gdy w kawiarni „Honoratka ” zwolennicy klasycyzmu wyśmiewają gminne upodobania romantycznych artystów, daje wyraz swemu oburzeniu. Koncertuje u hrabiego Jabłonowskiego i zachwyca słuchaczy własnymi kompozycjami. Zostaje pisemnie wyróżniony jako jeden z najzdolniejszych studentów Szkoły Głównej Muzyki. Profesorowie przypisują mu geniusz twórczy. Poznaje Konstancję Gładkowską. W czasie mszy widzi ją na chórze i słucha jej pięknego sopranu. Zastępuje organistę i sam akompaniuje uroczej śpiewaczce.
Zostaje przedstawiony Konstancji na wystawie projektów architektonicznych i ulega miłosnej fascynacji. Od tej chwili stara się widywać piękną pannę przy wszystkich sprzyjających okazjach. Młodzieńcza miłość ma jednak charakter platoniczny i jest pozbawiona zmysłowości. Warszawski koncert Paganiniego wywiera na Fryderyku ogromne wrażenie. Wbiega na estradę, aby spontanicznie złożyć hołd wielkiemu skrzypkowi. Wciąż poszukuje twórczych inspiracji i wielokrotnie znajduje je w muzyce ludowej. Wędrując po wsiach z zachwytem słucha prostych pieśni mazowieckiego ludu. Swym pięknem urzekają go również melodie grane na wiejskim weselu. Próbuje wykorzystać ich motywy we własnych kompozycjach. Pragnie zdobyć nowe doświadczenia muzyczne i w tym celu decyduje się wyjechać za granicę. W czasie ostatniego występu gra swój koncert e-moll. Wkrótce później opuszcza Warszawę. Na wieść o powstaniu listopadowym, wstrząśnięty, komponuje Etiudę Rewolucyjną. Jej wiedeńskie prawykonanie sprawia, że publiczność gorąco solidaryzuje się z polskimi powstańcami.
Tłem dla osobistych przeżyć Chopina są wydarzenia polityczne i kulturalne współczesnej Warszawie.
Czesław Wołłejko w roli kompozytora starał się ukazać pełnego czaru młodzieńca o demokratycznych przekonaniach.