Świadek

Lata 80. XX w. Młoda wdowa, Rachel Lapp, wybiera się z kilkuletnim synem Samuelem do Baltimore. Oboje wywodzą się z religijnej wspólnoty Amiszów, osiadłej w Pensylwanii. Współcześni Amiszowie żyją tak jak żyli założyciele tej społeczności pod koniec XVIII w. Przestrzegają surowych protestanckich reguł życia i moralności, są wrogami postępu cywilizacyjnego i technicznego, który uważają za źródło wszelkiego zła dzisiejszego świata. W drodze do Baltimore,
na dworcu kolejowym w Filadelfii, mały Samuel jest świadkiem zabójstwa policjanta. Śledztwo, prowadzone przez detektywa Johna Booka, wykazuje, że sprawcami zbrodni są skorumpowani stróże prawa. Życie Rachel i Samuela jest zagrożone. Book, aby je chronić, wprowadza się do wioski Amiszów, poznaje ich rytuały i obyczaje. W końcu zakochuje się w Rachel. Kiedy do wioski przybywają mordercy policjanta, aby pozbyć się niewygodnego świadka, Book musi użyć przemocy, którą Amiszowie odrzucają.

„Świadek” to pierwszy amerykański film najwybitniejszego reżysera australijskiego, Petera Weira. Tan znakomity dramat kryminalny dowodzi, że w Stanach Zjednoczonych, nawet w Hollywood, ambitny reżyser z innego kontynentu
nie musi zdradzać swoich artystycznych ideałów na rzecz skrajnej komercji, nie musi iść na zbyt daleko posunięte kompromisy. Owszem, główną rolę w „Świadku” – detektywa Johna Booka – zagrał gwiazdor i aktor pierwszej wielkości, Harrison Ford. Niemniej Weir nie wyrzekł się zainteresowań, którym dał wyraz w filmach zrealizowanych
w Australii, np. w „Pikniku pod Wiszącą Skałą” czy „Ostatniej fali”. Mowa o zjawiskach z pogranicza odmiennych kultur
i cienkiej linii oddzielającej to, co sprawdzalne i racjonalne, od tego, co niewytłumaczalne i mistyczne.
W 1986 r. „Świadek” zdobył dwa Oscary – za scenariusz oryginalny (Earl E. Wallace, William Kelley, Pamela Wallace)
i montaż (Thom Noble). Nominacje do Oscara zdobył również w najważniejszej kategorii: „Najlepszy film”, a także dla najlepszego aktora w roli głównej (Harrison Ford), za reżyserię, zdjęcia (John Seale) i muzykę (Maurice Jarre).