Miasto nieujarzmione

Październik 1944 roku. Po upadku powstania warszawskiego gubernator Fischer otrzymuje rozkaz, by miasto nad Wisłą zrównać z ziemią. Ludność cywilna opuszcza stolicę. Andrzej otrzymuje rozkaz ukrycia się i zakonspirowania radzieckiego skoczka spadochronowego - telegrafisty. Przyjmuje go nocą wraz z Jankiem oraz Julkiem i umieszcza w ruinach getta. Piotr samotnie mieszka w ruinach. Przygarnia do siebie bezdomnego owczarka, który odtąd będzie jego przewodnikiem w poszukiwaniach wody i pożywienia. Piotr obserwuje akty grabieży i mordy dokonywane przez okupanta. Po egzekucji grupki ukrywających się Żydów przynosi do swej kryjówki ranną dziewczynę. Udaje mu się usunąć kulę, co Krystynie ratuje życie. Odkryty przez Niemców radiotelegrafista podaje artylerii rosyjskiej swoje pozycje i ginie wraz z atakującymi hitlerowcami od własnego ognia. Andrzej spotyka w ruinach Krystynę; do kryjówki jej i Piotra sprowadza Janka. Wszyscy czworo usiłują przedostać się przez Wisłę na Pragę. Udaje się to tylko Andrzejowi i Krystynie. Pozostały w minach Piotr dostrzega ich w styczniu, maszerujących w kolumnie Wojska Polskiego wkraczającego do stolicy.
Scenariusz inspirowany wspomnieniami znanego kompozytora Władysława Szpilmana, który po powstaniu ukrywał się w ruinach Warszawy. Po kilku wersjach scenariusza zrealizowano film pod pierwotnym tytułem Robinson warszawski, który po prezentacji na Zjeździe Filmowców w Wiśle został skierowany do przemontowania i dokonania dokrętek scen fałszujących treść scenariusza i wymowę filmu. Czesław Miłosz wycofał się z autorstwa scenariusza filmu Miasto nieujarzmione.