Marysia i Napoleon

Akcja filmu rozgrywa się w dwóch planach: współczesnym i historycznym.
Do Warszawy przyjeżdża na stypendium młody francuski historyk. Zakochuje się w pięknej Polce, studentce historii sztuki. Na ścianie dworku w Walewicach wiszą portrety Napoleona Bonaparte i szambelan owej Marii Walewskiej, wielkiej miłości cesarza, wykorzystującej jego względy do wstawienia się za ojczyzną. Para współczesnych bohaterów dostrzega swoje uderzające podobieństwo do postaci historycznych i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki parokrotnie przenosi się w czasy napoleońskie, gdzie wciela się w role Napoleona i pani Walewskiej. A że nie wszystko w tej opowieści pokrywa się z faktami podręcznikowymi - złóżmy to na karb niedostatecznej wiedzy oraz poczucia humoru pary współczesnych kochanków
W ich romansie bowiem role zostały odwrócone zgodnie z charakterem nowoczesnej polskiej dziewczyny z roku 1966- równie pięknej jak ta z roku 1806, lecz niezależnej i świadomie dysponującej swą urodą oraz losem.
Wbrew intencjom reżysera dodanie ramy współczesnej osłabiło efekt komediowy i rozbiło wątłą dramaturgię.