Mam tu swój dom

Kuba Fornalczyk wraca do rodzinnej wsi.
Po wojsku pracował w mieście jako mechanik; teraz chce się zająć gospodarką. W chacie zastaje chorego psychicznie ojca i matkę, która związała się z chrzestnym. Próbuje załagodzić spór z Daraczamio miedzę: przedmiotem jest pas ziemi o wymiarach siedemnaście metrów na dwadzieścia centymetrów. Kuba nie może tego zrozumieć, ponieważ otarł się już o inny świat, gdzie liczy się nie tylko posiadanie. Jego ojciec, ucieleśnienie zacofanej wsi, kiedyś w sporze zabił ojca Kasi Daracz. Matka pod wpływem kochanka przepisała ziemię na siebie; Kuba przeprowadza ubezwłasnowolnienie ojca i obala zapis. Zaleca się do Kasi, dziewczyna ma dość tyranii stryja i ucieka do miasta. Po śmierci ojca Kuba obejmuje gospodarkę. Matka początkowo przeprowadza się do kochanka, ale kiedy okazuje się, że zależy mu jedynie na ziemi - porzuca go i wraca do syna.
Przerażający obraz ludzi nie potrafiących wyjść poza spory o miedzę. Reżyser wyraźnie mówi: nie ma porozumienia między pokoleniami. Nowy świat może powstać tylko na gruzach starego.