Linia

Gorczyn, od dwóch lat I sekretarz komitetu powiatowego PZPR, jest w powszechnej opinii bardzo nietypowym dygnitarzem. Stroni od miejscowych układów. Stawia podwładnym wysokie wymagania, surowo egzekwuje wykonanie poleceń, a na domiar złego, mimo że jest żonaty, romansuje z młodą lekarką Katarzyną. Podczas jednego z licznych wyjazdów w teren ulega wypadkowi i trafia do szpitala. Tymczasem w miasteczku pojawia się Juzala, szef wojewódzkiej komisji kontroli partyjnej. Sprowadziły go łiczne donosy i skargi na Gorczyna. Dziennikarz Walicki też prowadzi swoje „śledztwo”. Dochodzi do wniosku, że winę ponosi nie Gorczyn, lecz zawistne środowisko. Żona proponuje Gorczynowi, aby wrócił do poprzedniej pracy- wiejskiego nauczyciela. Katarzyna, nie chcąc komplikować sytuacji kochanka, wyjeżdża z miasta. Po wyjściu ze szpitala Gorczyn jest zupełnie sam. Nie zastaje w domu żony z synem. Na spotkaniu z Juzalą przekonująco opowiada, z jakim trudem zwalcza środowiskowy marazm. I drze przygotowaną rezygnację.
Kino PRL-u omijało tak ważny, zdawałoby się temat, jak dylematy władzy. Film Kutza to jeden z nielicznych przykładów podjęcia tej tematyki.