E.T.

Kilkuletni Elliott mieszka wraz z matką i rodzeństwem w dużym domu na kalifornijskich przedmieściach. Codzienność chłopca zdominowana została ostatnio przez same problemy – bolesny rozwód rodziców oraz brak akceptacji ze strony rówieśników. Odciska to na nim wyraźne piętno, powodując, że coraz bardziej zamyka się w sobie i większość czasu spędza we własnym towarzystwie. Do czasu. Zupełnie niespodziewanie w życiu Elliotta pojawia się nowy kompan. A jest nim przybysz z obcej planety – E.T., omyłkowo pozostawiony na Ziemi przez swoich towarzyszy. Między chłopcem a pokojowo nastawionym kosmitą szybko nawiązuje się nić porozumienia, wkrótce zamieniająca się w prawdziwą przyjaźń. Elliott próbuje przystosować E.T. do życia ziemskiego, ucząc go najprostszych czynności. Ma to jednak swoje konsekwencje, gdyż na dłuższą metę chłopcu nie udaje się ukryć faktu obecności istoty z innej galaktyki. Niebezpiecznie zaczynają się nim interesować rządowi agenci i naukowcy, którzy chcą wykorzystać kosmitę do swoich eksperymentów. Elliott zrobi jednak wszystko, by temu zapobiec i pomóc nowemu przyjacielowi bezpiecznie wrócić do domu.

„E.T.” to jeden z największych klasyków kina familijnego oraz science fiction, a jednocześnie czołowe dzieło w dorobku Stevena Spielberga. Pomysł na nakręcenie filmu o przyjaznym kosmicie, który pozwala zapomnieć młodemu bohaterowi o jego problemach, chodził za amerykańskim reżyserem od dawna. Jego źródeł upatrywać należy w dzieciństwie Spielberga, który sam boleśnie przeżył rozwód rodziców i chcąc o tym zapomnieć, wyimaginował sobie przyjaciela z innej galaktyki. Kiedy wspólnie z Melissą Mathison (autorka scenariusza) przystępował do pracy nad tym projektem, bogaty był już o jedno podobne doświadczenie, kiedy to pięć lat wcześniej zrealizował „Bliskie spotkania trzeciego stopnia”. „E.T.” był jednak wyjątkowy, także ze względu na niespotykaną wręcz metodę twórczą, w ramach której – głównie z uwagi na chęć wywołania naturalnych reakcji młodych aktorów – Spielberg kręcił film chronologicznie scena po scenie. W efekcie stworzył niezapomniany obraz, łączący wartką akcję, poczucie humoru i sporą dawkę wzruszeń, będący pięknym hołdem oddanym dzieciństwu.