Ktokolwiek wie...

Na młodego reportera znanego tygodnika czeka w redakcji interesantka. Błaga go o pomoc w odnalezieniu siostry, zaginionej przed dwoma tygodniami. Dziennikarz podąża tropem Marii do fabryki, gdzie pracowała, ale nikt jej tam bliżej nie poznał. Rozwiedzione małżeństwo, u którego wynajmowała pokój, nie umie nic o niej powiedzieć. Maria porzuciła wieś, lecz nie zadomowiła się w nowym środowisku. Była też skłócona z siostrą. Reporterowi wydaje się, że dostrzega Marię w pielgrzymce religijnej. Niestety, nie udaje się jej odszukać. Kolegium redakcyjne odrzuca jego reportaż pod pretekstem, że zbyt głęboko sięgnął w sprawy osobiste poszukiwanej osoby, a opublikowanie tekstu mogłoby doprowadzić bohaterkę do samobójstwa. Tajemniczy przewodnik, Sobiekról, prowadzi go na bocznicę kolejową, gdzie stacjonuje młodzieżowy gang. Kiedy pokazują mu dziewczynę łudząco podobną do Marii, pociąg rusza, a jego wyrzucają z wagonu. Dopiero podczas kręcenia reportażu telewizyjnego zrozumie tragedię wyobcowania swojej bohaterki i zrezygnuje z tematu.
Film Kutza opowiada w poetyce Antonioniego o wstrząsającym rozpadzie więzi społecznych.