Poszukiwacze zaginionej Arki

Indiana Jones jest archeologiem i uniwersyteckim wykładowcą, który umiejętnie łączy swe naukowo-dydaktyczne pasje z poszukiwaniem przygód. W 1936 roku, po powrocie z Ameryki Południowej, gdzie poszukiwał bezcennego posążka, wykradzionego mu przez rywalizującego z nim Bellocqa, otrzymuje od agencji rządu USA sekretne zlecenie odszukania biblijnej Arki Przymierza, intensywnie poszukiwanej przez wysłanników Hitlera, marzącego o podbiciu świata. Czym prędzej wyrusza do Nepalu, gdzie mieszka jego dawna narzeczona Marion Ravenwood, której ojciec niegdyś poszukiwał Arką, a następnie do Egiptu, gdzie w jednym z grobowców prawdopodobnie ją ukryto, ciągnąc za sobą ogon hitlerowskich agentów i Bellocqa, który prowadzi poszukiwania na zlecenie Niemców. Odnaleziona przez Jonesa Arka zostaje przechwycona przez przeciwników, ale Amerykanin nie rezygnuje.

Wspólne dzieło Stevena Spielberga (reżyseria) i George’a Lucasa (produkcja i współscenariusz) okazało się jednym z największych przebojów w dziejach kina, co zaowocowało dwoma kontynuacjami w ciągu dekady i kolejną – po 20 latach, nie mówiąc o wieloodcinkowym serialu telewizyjnym. Sukces sprawił również, że „Poszukiwacze…” już od pierwszej, otwierającej film sekwencji, stali się kanonem nowego typu widowiska, określanego w Polsce mianem „kina nowej przygody”. Jego reguły sprowadzają się do dynamicznej akcji, opartej na precyzyjnym montażu, specyficznym typie humoru i umiejętnie wplecionych w fabułę efektach specjalnych, przede wszystkim jednak na wykorzystaniu filmowości ogółu motywów, zaczerpniętych z tradycyjnego hollywoodzkiego kina przygodowego i nieskrępowanej fantazji scenarzystów i realizatorów. Film nominowano do Oscara w dziewięciu kategoriach (w tym za film roku, reżyserię i zdjęcia), ostatecznie zdobył cztery Oscary techniczne – za scenografię, montaż i efekty.