Wrota niebios

Jest rok 1870. James Averill, dziedzic zamożnej rodziny, kończy studia na Harvardzie i zamierza poświęcić się zawodowo pomocy imigrantom z Europy Wschodniej. Kilkanaście lat później, będąc już szeryfem, przyjeżdża do miasteczka Casper, które zamieszkują hodowcy bydła. Spotyka tam przyjaciela ze studiów, obecnie zapijaczonego nudziarza. Dowiaduje się również, że stada bydła stają się łupem nowych osadników-imigrantów, którzy żyją w biedzie. Lokalni hodowcy pod przywództwem Franka Cantona przekazują wynajętym zbirom „listę śmierci”, zawierającą 125 nazwisk potencjalnych sprawców kradzieży. James postanawia działać, by powstrzymać ich śmierć. Z prośbą o interwencję idzie do komendanta armii, lecz spotyka się z jego odmową. Bohater nawiązuje też romans z delikatną Ellą, burdelmamą w miejscowym domu publicznym, i pragnie ją chronić przed zemstą właścicieli ziemskich za przyjmowanie imigrantów. Kobieta ma też drugiego wielbiciela Nathana, płatnego zabójcę-rewolwerowca. W końcu dochodzi do starcia, które wygrywają hodowcy z pomocą stacjonujących niedaleko żołnierzy.
W 1903 roku Averill w swojej posiadłości na Rhode Island wspomina, co wydarzyło się później: zasadzkę, w której zginęła Ella, a on sam zabił Cantona.

Film wyreżyserowany przez Michaela Cimino to historia oparta na wydarzeniach, które miały miejsce w latach 90. XIX wieku w Wyoming. Z epickim rozmachem pokazuje konflikt dwóch grup: amerykańskich pionierów oraz nowych osadników, walczących ze sobą na śmierć i życie. Jako czarny antywestern kwestionuje otwartość Ameryki na przybyszów z innego kontynentu, ukazuje rasizm, zawód płatnego rewolwerowca, jak też kraj zdominowany przez uprzywilejowaną i upolitycznioną klasę posiadaczy. Jednocześnie stanowi on wyraz wiary w wartości amerykańskie reprezentowane przez jednego z głównych bohaterów Averillę – twardego, a zarazem dobrodusznego człowieka z zasadami. Zachęca amerykańskich odbiorców do rozliczenia się z niechlubną przeszłością.
Film, trwający 3,5 godziny, został chłodno przyjęty przez Amerykanów, którzy po wcześniejszym dziele Cimino, „Łowcy jeleni”, oczekiwali kolejnego obrazu oscarowego. Mimo gwiazdorskiej obsady, nie przyciągnął do kin widzów, a dla producenta - wytwórni United Artists, która zainwestowała kilkadziesiąt milionów dolarów - oznaczał finansową klapę.