Baby są jakieś inne

Noc. Jedzie dwóch facetów samochodem i gada o babach. O babach – jak je dziś widzą – w domu, rodzinie, łóżku, kiblu, w pracy, sporcie, sądzie, polityce, na ulicy. We wszystkich sferach życia; w sprawach dużych i małostkach... Tylko dwóch facetów jedzie nocą i gada na baby, że – choć przyszło nam być z nimi – nie da się z nimi żyć, że jest z nimi jak w ringu, że baby nas nienawidzą, my ich nienawidzimy; są silniejsze, są mądrzejsze i się mądrzą, a poza tym – co najgorsze – grają bez zasad. Że przez nie same kłopoty... Skrajne kłopoty z bab ręki nie omijają zresztą w filmie i facetów. Bohater "Dnia świra", Adam Miauczyński napisał scenariusz "Baby są jakieś inne", a Marek Koterski nakręcił według niego film.

Marek Koterski zdążył już widzów przyzwyczaić do polskich wad, uprzedzeń i uogólnień. W swoim najnowszym filmie powierzchnię dla wyrażania narodowych poglądów ograniczył do przestrzeni auta. Język zawsze był bardzo ważny w jego kinie, jednak w tym filmie słowa wybrzmiewają jeszcze mocniej, są najważniejszym bohaterem, wyznaczając ramy i nadając tempo dramaturgii. Filmowe dialogi – błyskotliwe, ostre, śmieszne, straszne – niosą obiegowe opinie, które często można usłyszeć, co nie zmienia faktu, że ciężko się do nich przyznać. Marek Koterski po raz kolejny robi to za nas, w myśl zasady: Żeby mówić o sobie, trzeba zostawić cały wstyd w domu.