Czarna Wenus

W 1808 roku ciemnoskóra dwudziestoletnia Saartjie Bartman wraz z angielskim opiekunem – Cezarem, opuszcza rodzime RPA, aby szukać zarobku w Londynie. Praca miała być łatwa i przyjemna. Saartije marzy o aktorstwie. Występuje jako Hottentot Venus w parateatralnych pokazach, prezentując swoje ciało brytyjskiej publiczności. Gdy jednak Cezar zostaje oskarżony o łamanie prawa w zakresie handlu niewolnikami, Saartije zostaje sprzedana, a jej nowym opiekunem zostaje Réaux.

Po wyjeździe do Francji pokazy Hottentot Venus nabierają pikanterii, zmieniając się w egalitarną, perwersyjną, seksualną orgię. Nagle z osoby wolnej Saartjie staje się niewolnicą – upokarzaną i poniżaną, a w dodatku zdaną na łaskę lub niełaskę pana. Podczas jednego z pokazów Saartije nie wytrzymuje i w końcu pokazuje prawdziwe emocje, co wzbudza odrazę i złość Réauxa. Od tej pory aby przeżyć, handluje ciałem jako tania prostytutka. W końcu umiera z chorób i wyczerpania. Gdy Réaux przypadkiem znajduje ją martwą na ulicy, zamiast zapewnić jej pochówek, sprzedaje jej martwe ciało francuskim naukowcom.