Niezamężna kobieta

Po 16 latach małżeństwa mąż Eriki nagle wyznaje żonie podczas przerwy na lunch, że od roku jest związany z nią kobietą i się wyprowadza z domu. Erica musi nauczyć się żyć sama, bo nie chce zaakceptować recepty podsuwanej przez terapeutkę – wziąć sobie kochanka. Z czasem kobieta zaczyna odczuwać satysfakcję z przyjemności samotnych kobiet – lunchu w towarzystwie koleżanek, plotek, przelotnych kontaktów seksualnych. W jej życiu pojawia się Saul – malarz z Anglii, który wystawia swoje prace w galerii, gdzie Erica pracuje. Teraz musi podjąć decyzję, czy wyjedzie z nim na długie wakacje, by rozpocząć nowe życie, czy też dalej będzie żyć na własny rachunek – jako kobieta niezależna.

Czołowy film z nurtu nowego, utrzymanego w duchu wczesnego feminizmu, amerykańskiego kina kobiecego, którego znakiem rozpoznawczym jest „Alicja już tu nie mieszka” Martina Scorsese. W filmie Paula Mazursky’ego bohaterka jest wykształconą i wyemancypowaną przedstawicielką wielkomiejskiej inteligencji, co różni ją od bohaterki filmu Scorsese, ale przyznaje nowych znaczeń, bowiem wcześniej takich kobiet na ekranie nie było. Przyczyniło się to do kasowego sukcesu filmu, którego największą wartością – obok rysu obyczajowego – jest kreacja Jill Clayburgh: tak sugestywna, że wywołała szeroką dyskusję. Film otrzymał trzy nominacje do Oscara – za film roku, scenariusz i właśnie kreację Clayburgh.