Jezioro Bodeńskie

Rok 1940. Młody Polak z francuskim paszportem przybywa do obozu dla internowanych cudzoziemców w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim. Poznaje przebywających tam jeńców, wśród których są dwie młode kobiety: Polka – Janka, z którą prowadzi dowcipne rozmowy, i Francuzka – Suzanne, z którą romansuje. Widząc jej duże zainteresowanie Polską, godzinami opowiada o kraju i czyta jej strofy narodowej poezji. Pewnej nocy chłopakowi śni się ucieczka z obozu, ale nieudana, gdyż bohater – podobnie jak romantycy – nie ma siły, by dokonać konkretnego czynu. Obraża się na Suzanne, która naiwnie wierzy w polskie mity. Wkrótce wygłasza odczyt na temat Polski, w którym z pasją ujawnia narodowe kompleksy i wady. Francuzka nieoczekiwanie opuszcza obóz. Spotykają się po wielu latach podczas zwiedzania gmachu szkoły, w którym mieścił się obóz.
Psychologiczny portret młodego polskiego inteligenta, który pod wpływem wstrząsu duchowego wywołanego wojną dokonuje rozrachunku z polskością, z narodowymi mitami i stereotypami.