Kabaret śmierci

Wojenna opowieść o artystach żydowskiego pochodzenia walczących o przetrwanie za pomocą jedynej dostępnej im broni: twórczości muzycznej, teatralnej i filmowej. Przed hitlerowskim aparatem represji bronią się za pomocą żartu, przedstawień kabaretowych, skeczy, spektakli, piosenek, koncertów… Organizują je w obozach koncentracyjnych i gettach. Walczą o życie, ale przede wszystkim – jak sami podkreślają – o duszę i godność. W serii fabularnie inscenizowanych epizodów będących wierną rekonstrukcja faktów śledzimy, jak muzyka, skecz i żydowski szmonces stają się bronią w bitwie o podtrzymanie woli życia i ducha oporu w grających artystach i tych, którzy ich występy oglądają – wycieńczonych katorżniczą pracą i głodem współwięźniów. Pokazujemy, jak funkcjonował humor i subtelne szyderstwo – czytelne dla ofiar, a niezrozumiałe dla ich strażników i oprawców. „Grałem o życie” – mówi jeden z bohaterów filmu, streszczając w krótkim zdaniu istotę tego, czym były jego występy przed komendantem obozu koncentracyjnego. „Grałem tym, którzy rozstrzeliwali i grałem tym, którzy byli rozstrzeliwani…”
W filmie zarejestrowano wypowiedzi: Volkera Kühna (reżyser teatralny), Jana Szurmieja (reżyser, aktor), Roy'a Kifta (dramaturg, pisarz), Anny Hanusovej-Flachovej (świadek, więźniarka obozu Theresienstadt), Evy Herrmannovej (świadek, więźniarka obozu Theresienstadt), Leopolda Kozłowskiego (świadek, więzień obozów Kurowice i Jaktorów).