Jaka była i nie była. Irena Krzywicka

Bohaterce filmu nieustannie towarzyszył posmak sensacji i skandalu. Jedni określali ją jako gorszycielkę i kobietę bezwstydną, inni uwielbiali za odwagę, konsekwencję i bezkompromisowość. Irena Krzywicka należała do najbarwniejszych postaci międzywojennej Warszawy. Pisarka, eseistka, tłumaczka, przyjaciółka Skamandrytów, autorka głośnych powieści "Pierwsza krew" i "Walka z miłością" oraz bulwersujących reportaży społeczno-obyczajowych (m.in. z procesu Gorgonowej), nieustannie walczyła o społeczne i obyczajowe wyzwolenie kobiet. Jej artykuły drukowane w "Wiadomościach Literackich" wywoływały oburzenie, lawinę obelg i protestów. Zarazem cieszyła się sławą jednej z najpiękniejszych kobiet przedwojennej Warszawy. Była żoną adwokata Jerzego Krzywickiego i bardzo bliską, długoletnią przyjaciółką Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Jej domy - w Warszawie i Podkowie Leśnej - cieszyły się opinią najważniejszych ośrodków ówczesnego życia towarzyskiego. Przyjaźniła się m.in. z Antonim Słonimskim, Anną i Jarosławem Iwaszkiewiczami, Marią Pawlikowską-Jasnorzewską. Ten świat zburzyła wojna - w Katyniu zginął mąż, we Lwowie Boy-Żeleński, zmarł ukochany syn. Po wojnie stworzyła ostatni w Warszawie salon w dawnym znaczeniu tego słowa. Wyemigrowała potem do Francji, gdzie mieszka do dziś w Bures-Sur-Yvette. Wydarzeniem literackim były jej pamiętniki "Wyznania gorszycielki". W filmie znajdą się wypowiedzi Ireny Krzywickiej, wspomnienia z Warszawy i Francji (zdjęcia archiwalne). O bohaterce filmu mówią także jej przyjaciele i znajomi - m.in. Kazimierz Brandys, Jan Garewicz, Antoni Marianowicz, Leszek Kołakowski oraz syn, Andrzej Krzywicki.