Księży Młyn

Łódź w II połowie XIX wieku staje się jednym z głównych ośrodków przemysłu włókienniczego na terenie Europy. Porównuje się ją z Manchesterem i Lyonem, staje się Ziemią Obiecaną dla tysięcy napływających zewsząd osadników. To tutaj - na terenach posiadłości Księży Młyn - swoją największą fabrykę buduje Karol Scheibler. Od początku swojej działalności Scheibler stawia na maszyny napędzane parą. Dzięki kontaktom z najsłynniejszymi firmami angielskimi produkującymi maszyny włókiennicze Horspall z Manchesteru i Platt Brothers et Co. z Oldham dysponuje najnowocześniejszym parkiem maszynowym. Samoprządnice o 620 wrzecionach dają mu ogromną przewagę wydajności nad innymi firmami łódzkimi, gdzie stosuje się ciągle ręczne przędzarki. W 1875 roku Karol Scheibler kończy budowę osiedla fabrycznego Księży Młyn. Składa się ono z 18 dwu-kondygnacyjnych domów. Całość założenia otoczona jest żeliwnym ogrodzeniem. Przy bramach wejściowych zamykanych na noc rezydują portierzy. Budynki jednopiętrowe ze strychami mają drewniane klatki schodowe, które prowadzą na każdej kondygnacji do czterech mieszkań jednoizbowych i czterech dwuizbowych. Powierzchnia izby wiąkszej wynosi 23 metry kwadratowe a izby mniejszej 11,5 metra. Wszystkie mieszkania mają przewód kominowy a toalety znajdują się na zewnątrz budynku. Żywność i artykuły przemysłowe mieszkańcy mogą kupować po cenach hurtowych w sklepie osiedlowym tzw. Konsumie. O 30 procent taniej można tam też dostać odrzuty z produkcji manufaktury. Otrzymanie mieszkania na osiedlu Księży Młyn jest oczywistym przywilejem i dostają je przede wszystkim zasłużeni pracownicy i majstrowie. Na terenie osiedla znajduje się też czteroklasowa szkoła oraz szpital przyfabryczny zapewniający robotnikom bezpłatne leczenie. Historia rodu Scheiblerów została opowiedziana do roku 1942.