Rodeo na Pegazie

W latach 50. - jak wspomina Grzegorz Lasota - jako młody, bezczelny, niedouczony i szczerze mówiąc głupi początkujący krytyk wypisywał bzdury na łamach prasy. Realizm socjalistyczny stanowił dla niego największą wartość w sztuce. Potem dojrzał, w czym pomogła mu popaździernikowa odwilż i zmiany, także w sztuce.. Znajomy, który wrócił ze Stanów Zjednoczonych, zwrócił jego uwagę na telewizję. Dostrzegł w niej szansę dla siebie, a także możliwość odpracowania tamtych grzechów wczesnej młodości. Kierownictwo Telewizji Polskiej, wówczas tworu jeszcze bardzo młodego, zaakceptowało jego pomysł stworzenia magazynu kulturalnego. Rozpisał więc wśród znajomych konkurs na jego tytuł. Nagrodą było pół litra. Wygrał Jerzy Urban, który w tym czasie miał zakaz publikowania. Wojciech Zamecznik zaprojektował czołówkę - wtedy jeszcze nieruchomą planszę ze skrzydlatym koniem. Tak w 1959 roku narodził się "Pegaz". Jego pierwsze wydanie Lasota przygotował razem z Tadeuszem Kurkiem. Ostatnie własne - w lutym 1968 roku. Dziś "Pegaz" jest już zupełnie inny, ciągle jednak istnieje i jest programem najdłużej nadawanym na antenie Programu I Telewizji Polskiej. W filmie Grzegorz Lasota opowiada o dziewięciu pierwszych latach w dziejach "Pegaza". Historię magazynu przedstawia przez pryzmat chwilami bardzo osobistych wspomnień. Mówi o celach, które mu wówczas przyświecały, wydaniach dla niego z wielu względów najważniejszych, ludziach, których gościł - nie zawsze mile widzianych przez władze - i współpracownikach. Jego wspomnienia autor filmu bogato ilustruje wydobytymi z archiwów TVP fragmentami "Pegaza", umożliwiając w ten sposób zwłaszcza młodym widzom zobaczenie, jak wyglądał kiedyś program w latach 60. uważany za najlepszy w telewizyjnej ofercie.