Brakujące zdjęcie

W latach 1975-1979 Kambodża była piekłem na ziemi. Tyran Pol Pot, stojący na czele Czerwonych Khmerów, zbudował jedno z najbardziej przerażających państw totalitarnych w historii. Obywateli pozbawiono domów, wolności i tożsamości, zmieniając ich w anonimowe trybiki w komunistycznej machinie. Ludzie umierali z głodu i wycieńczenia lub podczas masowych egzekucji. Reżyser Rithy Panh był tam i wciąż dręczą go wspomnienia. Pośród archiwalnych materiałów szuka obrazu, który dałby świadectwo tamtym wydarzeniom, wyraził i wykrzyczał ich sens. Nie znajduje go, więc włącza w swój film sceny odgrywane przez ludziki z gliny, których bajkowa prostota pozwala opowiedzieć o wymykającym się racjonalnemu rozumowaniu koszmarze. Całości akompaniuje wygłaszana zza kadru narracja: spokojna, ale na swój sposób natarczywa, złożona z powracających jak refren metafor. Nie brzmi ona jak historyczna relacja – bardziej jak spowiedź lub poemat.