Pachnidło: Historia mordercy

Metaforyczna opowieść o artyście – geniuszu, który dąży do osiągnięcia ideału w uprawianej przez siebie gałęzi sztuki – za wszelką cenę. Jean-Baptysta Grenouille jest synem synem handlarki rybami, urodzony dosłownie w paryskim rynsztoku w XVIII wieku. Autystyczny chłopiec cudem przeżywa w nieludzkich warunkach nędzy i poniżenia. Obdarzony talentem rozróżniania tysięcy zapachów, sam pozbawiony zapachu, potrafi wytwarzać z najdziwniejszych składników nowe aromaty. Sęk w tym, że Jeana-Baptystę ogrania obsesja: chce stworzyć aromat doskonały, esencję piękna i miłości. W dążeniu do tego celu popełnia liczne zbrodnie, bowiem niezbędnym elementem cudownej mikstury staje się zapach wydestylowany z ciała kobiety – dziewicy. Mordując szuka tej właściwej, jedynej i niezastąpionej – nie tyle kobiety, człowieka, ale jedynie źródła zapachu.

Dokonana przez Toma Tykwera, ekranizacja bestsellerowej powieści Patricka Süskinda była w chwili premiery najdroższą produkcją europejską, mającą w zamiarze twórców stworzyć nowy kanon filmu kostiumowego, przystosowany do nowoczesnej technologii i preferencji współczesnego widza. Stąd faktograficzna dosłowność literackiego opisu przeniesiona na ekran z pietyzmem dla detalu, stąd też wysmakowana scenografia i charakteryzacja (autorstwa Polaka, Waldemara Pokromskiego), podkreślona mistrzowską fotografią Franka Griebe. Wszystko to staje się niezbędnym składnikiem wyrafinowanej metafory, koncentrującej się na procesie artystycznej kreacji, ale i istocie relacji między jednostką wrażliwą i resztą społeczeństwa. „Pachnidło: historia mordercy” przyniosło swoim twórcom dwie Europejskie Nagrody Filmowe – za zdjęcia i scenografię.