Profesor na drodze

Komediodramat psychologiczno-obyczajowy o perypetiach ludzi, którzy z różnych przyczyn nie zdobyli świadectwa dojrzałości i po latach decydują się nadrobić luki w wykształceniu w wieczorowej szkole dla dorosłych. Łączenie pracy zawodowej i życia rodzinnego z nauką jest dla wszystkich bardzo trudne, ale film utrzymany jest w tonacji pogodnej, chwilami żartobliwej, toteż widzowie oglądali go z przyjemnością. Józef Nowak, odtwórca roli kierowcy pekaesu, otrzymał Złoty Ekran za najlepszą rolę męską, sympatię publiczności zaskarbił sobie również Józef Nalberczak jako nauczyciel polskiego (rola uhonorowana przez ministra oświaty i wychowania). Nagrodę prezesa ówczesnego Radiokomitetu dostali reżyser Zbigniew Chmielewski i Henryk Czarnecki, współscenarzysta i autor książki, na podstawie której powstał "Profesor na drodze", notabene, z zawodu nauczyciel. Zdjęcia do filmu kręcono w łódzkim Technikum Samochodowym, gdzie wówczas pracował, a w epizodach zagrali uczniowie tej szkoły. Film "utkany z drobnych obserwacji psychologicznych i obyczajowych", pokazywał sprawy i postawy bliskie ludziom. Jak mówił reżyser, "Nasze czasy podniosły bardzo cenę wiedzy, także tej uzupełnianej ciągle przez dorosłych. Jest to coś, co byśmy nazwali umownie dorastaniem do swoich czasów". W tym trudnym okresie adaptacji do nowego środowiska, wymagań szkoły i bardzo intensywnego trybu życia pomaga dorosłym uczniom ich ulubiony profesor, polonista. Z pozoru zgorzkniały i szorstki, zjednuje sobie ludzi wewnętrznym ciepłem, życzliwością i wyrozumiałością. Wyciąga swoich podopiecznych z różnych opresji, wspiera w chwilach załamań, dopinguje do jeszcze większego wysiłku. Toteż gdy on wpada w kłopoty, słuchacze "wieczorówki" nie opuszczą swojego profesora.