Crazy Horse

Jego dziadek, Ignacy Korczak, był Polakiem, który dotarł do Stanów Zjednoczonych spod Krakowa. Nie znał go jednak. Nie znał też rodziców. Zmarli, gdy miał rok. Wychowywał się w sierocińcu dla biednych dzieci. Rzeźbić nauczył się sam. W 1939 roku na konkurs odbywający się podczas Targów Światowych w Nowym Jorku zgłosił portret Paderewskiego swego dłuta. Zdobył pierwszą nagrodę, o czym napisano w gazetach, dzięki czemu o istnieniu Korczaka dowiedzieli się wodzowie indiańskiego plemienia Dakota. To zdecydowało o dalszym życiu rzeźbiarza, a w pewnym sensie także o losach świętej ziemi Indian w Południowej Dakocie. Z gazetowej informacji wynikało, że Korczak urodził się 6 września 1908 roku, a właśnie 6 września 31 lat wcześniej, w wieku około 31 lat zginął legendarny wódz Indian - Crazy Horse. Ten wielkiej odwagi i roztropności człowiek, uczestnik zwycięskiej bitwy pod Little Big Horn, podstępnie ujęty przez Amerykanów i zamordowany, zapowiedział wcześniej, że powróci na Ziemię w postaci kamienia. Indiańscy wodzowie wszystkie te zbieżności uznali za pełen znaczenia znak i zwrócili się do Korczaka z prośbą, by zechciał w skałach wzgórza Black Hills wyrzeźbić konną postać Crazy Horse'a. Korczak się wahał, lecz w końcu zwyciężyła jego natura marzyciela, szaleńca i artysty. Postanowił prośbę Indian spełnić. Na całkowitym pustkowiu, w prymitywnych warunkach, pracował katorżniczo przez 35 lat. W tym czasie wydarł ze skał 7.5 miliona ton gruzu. Odniósł wiele kontuzji, przechodził operacje, aż w końcu zmarł na atak serca w 1982 roku i został pochowany w grobowcu, który wcześniej sam sobie wykuł w pobliżu Black Hills. Przez niemal cały ten czas towarzyszyła mu i pomagała żona, Ros Ziółkowski. Urodziła dziesięcioro dzieci i one kolejno przystępowały do pracy u boku ojca. Kiedy zmarł nie dokończywszy dzieła, podjęli dzieło ojca. Siedmioro z nich, wraz z matką, kontynuuje je do dziś. Ryszard Bugajski, opowiadając tę niezwykłą, urzekającą idealizmem historię, odsłania też drugą, już nie tak piękną stronę przedsięwzięcia, które Korczak podjął w przekonaniu, że monumentalna postać wodza pomoże Indianom odzyskać godność.