Święte dzieci

Poruszający film, z elementami poetyckiej symboliki, przesycony refleksją o cierpieniu i śmierci, która niesie mu kres. Jego bohaterami są podopieczni, pracownicy i wolontariusze z Lubelskiego Hospicjum dla Dzieci im. Małego Księcia. Dzięki tej placówce kilkuletnie dzieci i nastolatki cierpiące na nieuleczalne choroby pozostają w swych domach, wśród bliskich. Tam przyjeżdżają do nich lekarze, pielęgniarki, wolontariusze i ojciec Filip - ksiądz, który zainicjował powstanie hospicjum i jest jego prezesem. Niosą małym pacjentom pomoc medyczną, psychologiczną i duszpasterską. Służą też pomocą psychologiczną rodzicom i rodzeństwu chorych, wspierają ich w żałobie. Dla dzieci, które nie są przykute do łóżek, organizują spotkania, terapie i imprezy. Ojciec Filip, pielęgniarki, wolontariuszki opowiadają o sensie swojej trudnej pracy, a zwłaszcza o dzieciach, które los skazał na to, by żyły krótko i boleśnie. Kiedy odchodzą, ich rodzice sadzą przy hospicjum dąb. Rośnie tych dębów, opatrzonych imionami, trzydzieści. Za każdym kryje się wspomnienie wstrząsającej walki z chorobą, bólu i heroizmu, z jakim mali zmarli dźwigali ciężar ponad ludzkie siły, a jednak byli w stanie myśleć o swoich bliskich - by chronić ich przed cierpieniem. Opowieści towarzyszą symboliczne zdjęcia odchodzących dzieci i dębowych liści obmywanych deszczem i bajka o tym, skąd się wziął deszcz. Realizatorzy starali się trudną, chwilami wstrząsającą materię dokumentu potraktować delikatnie. Nie zawahali się jednak pokazać dziecięcego cierpienia w całym jego okrucieństwie rodzącym pytania, na które nie ma odpowiedzi.